"Love Me, Love Me Not"
Azərbaycanın və qonşu ölkələrinin Müasir İncəsənəti
Heydər Əliyev Mərkəzi, Bakı, Azərbaycan
4 aprel - 25 may 2014
Faiq Əhməd, Şoca Azəri, Əli Bənisədr, Əli Həsənov, Orxan Hüseynov,
Taus Maxaçeva, Fərhad Moşiri, "Slavyanlar və Tatarlar" rəssamlar qrupu
və digər seçilən incəsənət xadimləri.
Fərid Rəsulov, "Memarlıq dixotomiyası" silsiləsindən "Adsız #1"
əsəri, 2013-cü il, şəkil müəllif və Bakıda yerləşən "YAY" Sərgi Salonu
tərəfindən təqdim olunub.
"Love Me, Love Me Not" Azərbaycanın və qonşu ölkələrinin müasir
incəsənət əsərlərini nümayiş edən sərgidir. Sərgidə Azərbaycan, İran,
Rusiya və Gürcüstanı təmsil edən 16 rəssamın son illərdə yaratdığı
əsərlər nümayiş olunacaq. Bakıda yerləşən və müasir incəsənət sahəsində
fəaliyyət göstərən "YARAT" qeyri-hökümət təşkilatı tərəfindən təşkil
olunan və dəstəklənən və kuratoru xanım Dina Naseri-Xadivi olduğu bu
tədbir 2014-cü ilin 3 aprel-25 may tarixlərində Azərbaycanın paytaxtı
Bakı şəhərində, Heydər Əliyev adına Mədəniyyət Mərkəzində keçiriləcək.
Əsərləri nümayiş olunan rəssamlar:
Faiq Əhməd (Azərbaycan)
Rəşad Ələkbərov (Azərbaycan)
Əfruz Amiqi (İran)
Şoca Azəri (İran)
Rəşad Babayev (Azərbaycan)
Mahmud Baxşi (İran)
Əli Bənisədr (İran)
Əli Həsənov (Azərbaycan)
Orxan Hüseynov (Azərbaycan)
Sitara İbrahimova (Azərbaycan)
Aida Mahmudova (Azərbaycan)
Taus Maxaçeva (Rusiya)
Fərhad Moşiri (İran)
Fərid Rəsulov (Azərbaycan)
"Slavyanlar və Tatarlar" qrupu ("Avrasiya")
İliko Zautaşvili (Gürcüstan)
Xanım Dina Naseri-Xadivinin dediyinə görə: "Bu sərgidə nümayiş olunan
hər bir əsər tamaşaçılara pavilyonda təqdim olunan ölkələrin sənətinə
yeni baxış nöqtəsi bəxş edir və əhatə olunan mövzular barədə daha dərin
biliklərlə paylaşmağa çalışır. Ayrıca bir sərgidə bu cür rəssamların
ərsəyə gətirdiyi işlərin nümayişi son nəticədə bizim hamımızın tarixi və
coğrafiyanı nə dərəcədə düzgün qavradığımızı sorğu-sual edir".
Sərgidə videoçarxlar, instalyasiyalar və rəngkarlıq əsərləri daxil
olmaqla, müxtəlif materiallardan hazırlanmış və müxtəlif mövzuları əhatə
edən işlər təqdim olunur. Nümayiş olunan əsərlər sırasında tarixi
hadisələri əks etdirən və ya müəyyən məkanla bağlı işlər, habelə şəxsi
təəsüratlar nəticəsində yaradılan nümunələr var.
Rəssam Faiq Əhmədin yaratdığı əsərlərin əsas mövzusu Azərbaycan
xalçalarına xas olan süjetlərdir. O, həmin süjetləri, Azərbaycanın
müasirlik istiqamətində sıçrayışını xüsusən vurğulamaqla, yeni tərzdə
yaradır. Onun 2012-ci ildə yaratdığı "Adsız" adlı iplər instalyasiyası
ənənəvi toxuma texnologiyalarına olan baxışları alt-üst edərək, vərdiş
etdiyimiz ikiölçülü xalça müstəvisini üçölçülü məkana çevirir.
Bu günədək yaratdığı ən iddialı əsərdə-xüsusi sifarişlə çəkilən
filmdə-rəssam Şoca Azəri Xİİ-ci əsrdə Nizami Gəncəvinin yazdığı "Həft
Peykar" ("Yeddi Gözəl") romantik poemanı yaddaşda canlandırır. "Yeddi
Gözəl" adlı eyhamlı poemanın əsas mövzusu bəşəriyyətin
maarifləndirməsində istifadə olunan özünü dərketmədir.
Rəssam Əli Bənisədr sərgidə nümayiş etmək üçün özünün bu günədək
yaratdığı ən böyük əsərini gətirib. Əsər hər bir mövzunu əhatə edən,
Atəş və Nur simvolizminə əsaslanan triptix formatında işlənərək
hazırlanıb. Vaxtilə həm Azərbaycanda, həm də İranda yayılmış bu
ünsürlər, habelə fars dilində "Atəşin Keşikçiləri" mənasını verən
"Azərbaycan" sözünün özü də Zərdüştiliyin regionda bərgərar olunması ilə
bağlı nişanələrdir. Boyalardan və rəngkarlıq texnikasından məharətlə
istifadə edən rəssam uşaqlıqdan xatirələrində həkk olunan obrazları,
özünəməxsus tarixi dərk etmə üsullarını və gündəlik həyatla bağlı
müşahidələrini kətan üzərinə keçirdir. Bu zaman o, hərəkət, enerji və
mücərrədlik kimi məziyyətləri izhar edərək bəşəriyyətə məxsus olan və
bəsirət gözü ilə görünən əlamətləri canlandırır. Əli Bənisədrin ərsəyə
gətirdiyi əsərlər bir çox dövlət müzeylərinin, o cümlədən, Nyu-Yorkun
"Metropoliten" İncəsənət Muzeyinin, Los-Anceles Müasir İncəsənət
Muzeyinin, "Saatçi" Sərgi Salonunun və Londonda yerləşən Britaniya
Muzeyinin kolleksiyalarında saxlanılır.
Azərbaycanlı rəssam Əli Həsənov gündəlik istifadə etdiyimiz əşyalara
yeni məna əta edir. Onun 2012-ci ildə yaratdığı "Sahiblər" adlı əsərində
keçmiş Sovet məkanında geniş yayılmış, təmizlik aləti olan yüzlərlə
süpürgə bir-birilə birləşdirilərək heykəltəraşlıq kompozisiyanı təşkil
edirlər.
Rəssam Taus Maxaçeva 2012-ci ildə Liverpul Biennalesində nümayiş
olunan və Böyük İpək yolunda yerləşən tərk edilmiş şəhər Qamsutl
haqqında eyni adlı filmi təqdim edəcək. Filmdə çəkilmiş baş qəhrəman
rəqs edərək hazırda qismən tərk edilmiş şəhərin görüntülərini
tamaşaçının nəzərinə çatdırır.
"Slavyanlar və Tatarlar" rəssamlar qrupunun 2012-ci ildə təbii ölçüdə
yaratdığı "Molla Nəsrəddin-Antimodernist" adlı heykəltəraşlıq əsəri
Xİİİ-cü əsrdə yaşamış məşhur Sufi filosofu haqqında bəhs edir və həm
böyüklər, həm də uşaqlar üçün müəyyən mənada "oyun meydançası" rolunu
oynayır. Tamaşaçıların iştirakını nəzərdə tutan əsəri yaratmaqla,
müəlliflər sadə yumor hisslərini işə salaraq, səxavət və iştirakçılıq
kimi məziyyətləri bir daha vurğulamış olurlar. Bundan başqa, XX-ci əsrin
əvvələrində yaradılan Azərbaycanın əfsanəvi satirik personajı Molla
Nəsrəddin nəinki milli mənliyin formalaşmasına təsir edib, o, həmçinin,
mətbuatın gücünü nümayiş etdirməyə müvəffəq olub. Yaratdıqları "Love Me,
Love Me Not" instalyasiyada müəlliflər məsələnin ziddiyətli mahiyyətini
aşkar etmək məqsədilə ikincidərəcəli məqamlardan imtina edirlər-
bölgədə vaxtaşırı özünü biruzə verən təkamülü izhar edən və uşaqların
bir-birilə dalaşmasına bənzəyən ənənələr uğrunda döyüş bütün nəhəng
şəhərləri əhatə edir. Bu məsələ keçirilən sərginin əsas mövzusunu təşkil
edir.
Azərbaycanın və qonşu ölkələrinin rəssamlarını bir tədbirdə toplayaraq,
"Love Me, Love Me Not" sərgisi qeyd olunan ölkələrin müasir incəsənətinə
dair yeni nöqteyi-nəzəri təqdim edir.
Kataloq:
Redaktorları tədbirin kuratoru xanım Dina Naseri-Xadivi və Fərəh Rəhim
İsmayıl olan kataloqun hazırlanmasında aşağıda qeyd olunan mütəxəssislər
iştirak edib:
Nəda Rəza, "Teyt Modern" Sərgi Salonunun kurator köməkçisi
Nikolas Kullinan, "Metropoliten" İncəsənət Muzeyinin Müasir və Modern İncəsənəti üzrə kurator
Nigar Əzimi, yazıçı və "Bidoun Projects" buraxılışların baş redaktoru
Monika Steynberq, aspirant, Nyu-York Şəhər Universitetinin aspiranturası
Suad Qarayeva, yazıçı ,Rusiya, Mərkəzi Asiya və Qafqaz ölkələrinin müasir incəsənəti üzrə mütəxəssis.
"Slavyanlar və Tatarlar"- Berlin Divarından şərqə doğru və Böyük Çin
Səddindən qərbə doğru yerləşən və "Avrasiya" adı ilə tanınan məkanda
qələm münaqişəsi və yaxın dostluq fəaliyyəti ilə məşğul olan
fraksiyadır. Rəssamlar qrupunun fəaliyyəti müxtəlif incəsənət
istiqamətlərini və texnologiyalarını, yuxarı və aşağı səviyyəli dövlət
reyestrində əks olunan qeydləri, habelə son zamanlar unudulan
Slavyanlar, Qafqazlılar və Mərkəzi Asiyalıların qarşılıqlı təsiri
mövzusunu əhatə edir.
"Love Me, Love Me Not" Azərbaycanda müasir incəsənətinin inkişafı və
dəstəklənməsi ilə məşğul olan, qeyri-kommersiya əsaslarında fəaliyyət
göstərən "YARAT" Müasir İncəsənət Təşkilatının layihəsidir.
"YARAT" Müasir İncəsənət Təşkilatı haqqında:
2011-ci ildə Aidə Mahmudova tərəfindən təsis edilən "YARAT" Müasir
İncəsənət Təşkilatı Azərbaycanda müasir incəsənətin inkişafı və cəmiyyət
tərəfindən mənimsənməsi ilə məşğul olan, habelə Azərbaycan
incəsənətinin ölkədə və xaricdə təqdim olunması sahəsində fəaliyyət
göstərən qeyri-kommersiya təşkilatıdır.
Bakıda yerləşən və adı "yaratmaq" sözündən əmələ gələn təşkilatın əsas
fəaliyyətləri sırasında sərgiləri, təhsil tədbirlərini və festivalların
keçirilməsini qeyd etmək olar. "YARAT" təşkilatı fondlar, sərgi
salonları və muzeylər daxil olmaqla, yerli və beynəlxalq rəssamlar
şəbələri arasında dialoqun təşviqi və təcrübə mübadiləsinin aparılması
ilə məşğuldur. Təşkilatın həyata keçirdiyi bir sıra xarici təhsil
proqramları sayəsində rəssamlar beynəlxalq mədəniyyət dialoqunda iştirak
edib xarici tərəfdaşları ilə əməkdaşlıq əlaqələrini qura bilər.
Təşkilatın təhsillə bağlı təşəbbüsləri mühazirələr, seminarlar,
məşğələlər və gənc rəssamlar üçün nəzərdə tutulmuş və adı "artmaq"
sözündən yaranan "ARTIM" proqramı kimi fəaliyyətləri əhatə edir. "YARAT"
təşkilatı istedadlı yeniyetmə azərbaycanlıları incəsənət sahəsində
karyera qurmağa sövq edir və fəaliyyətə yeni başlamış rəssamlara öz
əsərlərini peşəkar səhnədə nümayiş etdirməyə imkan verir.
Yerli incəsənət infrastrukturunu inkişaf etdirmək öhdəliyini yerinə
yetirərək, təşkilat kommersiya əsaslarında fəaliyyət göstərən "YAY"
Sərgi Salonunu təsis edib. Adı "yaymaq" felindən əmələ gələn "YAY" Sərgi
Salonu nümayişlərdən və satışlardan əldə olunan gəlirləri rəssamla
"YARAT" arasında bölüşdürür və, beləliklə, bir çox yerli və xarici
rəssamların fəaliyyətlərinə dəstək vermiş olur.
Kurator haqqında:
Xanım Dina Naseri-Xadivi Yaxın Şərq, İran və Qafqazın bəzi
bölgələrinə xas olan müasir incəsənət sahəsində ixtisaslaşan müstəqil
kurator və məsləhətçidir. Karyerasına başlayanda XİX-XX əsrlərin Şərq
incəsənəti mütəxəssisi olan Dina, 2006-cı ildən etibarən Yaxın Şərq və
İran müasir incəsənəti ilə işləyir. Bu sahədə o, bir sıra
ictimaiyyələşmə tədbirlərini, o cümlədən, 2010-cu ilin payızında
Nyu-Yorkda yerləşən Solomon R. Quqqenhaym Muzeyində, Hyustonun Təsviri
İncəsənət Muzeyində və Los-Anceles Müasir İncəsənət Muzeyində təşkil
olunan "İranın Modern və Müasir İncəsənət Dünyasına Giriş" adlı
simpoziumu keçirmişdi. Fərdi kolleksiyaların kuratorluğu və aparıcı
incəsənət təsisatlara məsləhət xidmətlərin göstərilməsi kimi
fəaliyyətlərlə məşğul olan xanım Naseri-Xadivi, əsasən Nyu-York, London,
Cenevrə və Dubay şəhərlərində işləyir.
Son üç ildə Dina Qafqaz incəsənəti ilə maraqlanmağa başlayıb, bunun
da başlıca səbəbi Azərbaycan xalqın və mədəniyyətin onun doğma diyarı
olan İrana yaxınlığı və onun Bakıda formalaşan incəsənət sahəsinə
bağlılığıdır.
Tədbirin Sponsorları:
Bir çox brend sahibi və istehlak malları ilə bazarı təchiz edən şirkət
Azərbaycanın əsas şirə brendi
Tədbirdə iştirak edən rəssamların tərcümeyi-halları:
1982-ci ildə anadan olan Faiq Əhməd Azərbaycanda və qonşu ölkələrdə
divar və döşəməüstü bəzək əşyaları qismində hələ də istifadə olunan və
incəsənət əsərləri olan Azərbaycan xalçalarının mahiyyətcə yeni
strukturunu və təməl prinsiplərini formalaşdıran Azərbaycan rəssamıdır.
İkiölçülü işləri heykəltəraşlıq və məkan obyektlərinə çevirərək və
yaratdığı xalçalarda yunla şüşə liflərini qarışdıraraq, rəssam məşhur
incəsənət əşyalarına yeni baxış əta edir.
2004-cü ildə Azərbaycan Dövlət İncəsənət Akademiyasını bitirdikdən sonra
Faiq Əhməd 2007-ci ildə 52-ci Venesiya Biennalesində ilk dəfə iştirak
edən Azərbaycanı təmsil etmişdi. Onun ərsəyə gətirdiyi seçilən əsərlər
55-ci Venesiya Biennalesində, 2013-cü ildə keçirilən "Love Me, Love Me
Not" sərgisində, 2012-2013-cü illərdə Londonda, Parisdə, Berlində,
Moskvada və Romada təşkil olunan "Bakıya uçuş" sərgisində, 2012-ci ildə
Birləşmiş Ərəb Əmirliyinin Şərcə şəhərində təşkil olunan Şərcə İslam
İncəsənəti Festivalında, 2012-ci ildə Bakının Müasir İncəsənət
Muzeyində, 2012 Baku Public Art Festivalında, 2008-ci ildə Almaniyanın
Drezden şəhərinin Kunsthalle im Lipsiusbau sərgi salonunda, 2007-ci ildə
52-ci Venesiya Biennalesində Azərbaycan pavilyonunda və 2006-cı ildə
Moskvada yerləşən Müasir İncəsənət üzrə Qafqaz Milli Mərkəzində nümayiş
olunub.
Faiq Əhməd Azərbaycanda yaşayır və fəaliyyət göstərir.
1979-cu il təvəllüdlü rəssam Rəşad Ələkbərov tamaşaçının təsəvvür
etdiyi gözləntiləri ilə oynamaq və mədəniyyət məsələlərini xatırlamaq
məqsədilə qurduğu instalyasiyalarda bir-birinə uyğun gəlməyən əşyalardan
və rəngli kölgələrdən istifadə edir. 55-ci Venesiya Biennalesində o,
millətin tarixini, mənliyini və təkamülünü əks etdirən və 70 il ərzində
üç dəfə dəyişdirilən Azərbaycan əlifbasının inkişafı barədə bəhs edən
instalyasiyanı təqdim etmişdi.
2001-ci ildə Azərbaycan Dövlət İncəsənət Akademiyasını bitirdikdən sonra
Rəşad Ələkbərov 2007-ci ildə Azərbaycanı 52-ci Venesiya Biennalesində
təmsil etmək üçün seçilmişdir. Onun seçilən əsərləri 55-ci Venesiya
Biennalesində, 2013-cü ildə təşkil olunan"Love Me, Love Me Not"
sərgisinin Azərbaycan pavilyonunda, 2012-2013-cü illərdə Londonda,
Parisdə, Berlində, Moskvada və Romada təşkil olunan "Bakıya uçuş"
sərgisində, 2012-ci ildə Birləşmiş Ərəb Əmirliyinin Şərcə şəhərində
təşkil olunan Şərcə İslam İncəsənəti Festivalında, 2012-ci ildə Bakıda
təşkil olunmuş "YARAT" Müasir İncəsənət Təşkilatının sərgisində, 2010-cu
ildə Kopenhagenin "Den Frie" Müasir İncəsənət Mərkəzində və 2007-ci
ildə təşkil edilən 52-ci Venesiya Biennalesində Azərbaycan pavilyonunda
nümayiş olunub.
Rəşad Ələkbərov Azərbaycanda yaşayır və fəaliyyət göstərir.
1974-cü il təvəllüdlü Əfruz Amiqi öz multimediya instalyasiyalarını
yaradarkən tarixi mövzulara istinad edir. O, istər mədəniyyət
xüsusiyyətlərinə bələd bir insan kimi , istərsə də tam kənar bir şəxs
kimi İranın vizual mədəniyyəti ilə bağlı dərin və tənqidi biliklərə
malikdir. Onun xüsusi olaraq 55-ci Venesiya Biennalesi üçün yaratdığı və
bu günədək ən böyük əsəri Venesiya Biennalesinə xas olan mədəniyyətlər
yolayrıcına və Avrasiya mədəniyyət mübadiləsinə həsr olunub. Cəlaləddin
Ruminin hekayəsində təsvir olunan Çin və Yunan rəssamlar arasında
keçirilən müsabiqəyə əsaslanan əsər özündə sudan, kölgədən və memarlıq
bəzəklərdən ibarət Venesiya şəbəkəsinin əlamətlərini birləşdirir.
Əmruz Amiqinin yaratdığı seçilən əsərlər 55-ci Venesiya Biennalesində,
2013-cü ildə keçirilən "Love Me, Love Me Not" sərgisində, 2012-ci ildə
Nyu-Yorkun İncəsənət və Dizayn Muzeyində, 2010-cu ildə Texasın Hyuston
şəhərində yerləşən Təsviri İncəsənət Muzeyində və 2009-cu ildə Londonun
Viktoriya və Albert Muzeyində nümayiş olunub. Onun bir sıra fərdi
sərgiləri, o cümlədən, "Dayanmış Şəhər", Bloom Layihələri, 2012-ci ildə
Kaliforniyanın Santa-Barbara şəhərində keçirilən İncəsənət Forumunda
fərdi sərgisi, 2011-ci ildə Nyu-Yorkun Nisel Boşan Sərgi Salonunda
keçirilən "Dövlət içində Dövlət"sərgisi və 2010-cu ildə Birləşmiş Ərəb
Əmirliklərin Dubay şəhərində yerləşən İzabel Van Den Eynde Sərgi
Salonunda keçirilən "Mələklərin Vuruşması" adlı tədbirləri təşkil
olunub.
Əfruz Amiqi Nyu-Yorkda yaşayır və fəaliyyət göstərir.
1958-ci ildə anadan olan Şoca Azəri valeh edici və mədəniyyət
mövzularını canlandıran əsərləri yaratmaq üçün kinoçəkiliş, rəngkarlıq
və fotoşəkil kimi üslubları istifadə edən visual incəsənət rəssamı və
rejissordur. 1998-ci ildə Şoca Azəri məşhur vizual incəsənət rəssamı
Şirin Nicatla tanış oldu və onların əməkdaşlığı bu günədək davam edir.
Onların birlikdə ərsəyə gətirdikləri işlər sırasında 1998-ci ildə
Venesiyada "Qızıl Şir" mükafatı qazanmış "Coşğun" adlı ikiekranlı film
instalyasiyasını və 1999-cu ildə çəkilən və Artur Danto tərəfindən
"şahəsər" adlandırılan "Vəcd" əsərini qeyd etmək olar. 1998-ci ildən bu
günədək Şoca Azəri və Şirin Nicat bütün dünyanın muzeylərində və
incəsənət festivalında təqdim olunan 15-dən çox film və incəsənət
instalyasiyasını yaradıb. 2000-ci ildə Şoca Azəri Frantz Kafkanın üç
hekayəsini trilogiya şəklində tərtib edərək, onu "K" adlı bədii film
kimi çəkmişdi və 2002-ci ildə Venesiya Film Festivalında təqdim etmişdi.
Şirin Nicatla birlikdə ssenarini yazdıqları və çəkdikləri "Kişisiz
qadınlar" bədii filmi 2010-cu ildə Venesiya Festivalında "Gümüş Şir"
mükafatını qazanmışdı. Şəhrinuş Parsipurun mübahisəli romanı əsasında
çəkilən bu film 1953-cü ilin yayında baş verən və İran tarixində dönüş
anı sayılan Amerikanın dəstəklədiyi dövlət çevrilişi zaman Amongst their
most famous projects was Turbulent a double screen film installation,
which won the Golden Lion in Venice in1998 and Rapture (1999) which was
acclaimed as "a masterpiece" by Arthur Danı dörd İranlı qadının yaşadığı
hadisələrdən bəhs edir. "Love Me, Love Me Not" sərgisində Şoca Azəri bu
günədək həyata keçirdiyi ən iddialı layihəsini- Xİİ-ci əsr şairi Nizami
Gəncəvinin yazdığı "Həft Peykar" ("Yeddi Gözəl") adlı romantik poemanın
təsvir etdiyi Qara İmarət və ya Zülmət Qaranlıq Şahının hekayəsini nəql
edən iyirmi beş dəqiqəlik videosunu təqdim edəcək. 1197-ci ildə
yazılması sona çatan "Yeddi Gözəl" ali hüsn və dərinlik haqqında
kinayəli poemadır. Poemada işıqlandırılan əsas mövzu kamilliyə aparan
özünü dərk etmədir; bu mövzu zəngin və canlı surətlərlə və mürəkkəb
simvolizmlə əhatə olunub. Şoca Azəri öz hekayəni nəql etmək üçün orta
əsrlər İran miniatür sənətini müasir incəsənət tərzində təqdim edir.
Onun yaratdığı seçilən əsərlər 55-ci Venesiya Biennalesində, 2013-cü
ildə keçirilən "Love Me, Love Me Not" sərgisində, 2013-cü ildə
Nyu-Yorkun Leila Heller Sərgi Salonunda təşkil olunan fərdi sərgisində,
2012-ci ildə Nyu-Yorkda keçirilən "VİP" İncəsənət Yarmarkasında, 2012-ci
ildə Hindistanın Nyu-Dehli şəhərində "Devi Art Foundation" tərəfindən
təşkil olunan "Qaranlıqda Fil" sərgisində, Böyük Britaniyanın London
şəhərində Müasir İncəsənət İnstitutu tərəfindən təşkil edilən "Live
Art/Expanded" sərgisində, 2007-ci ildə İsveçrənin Bazel İncəsənət
Yarmarkasında təşkil olunan Marko Nuare Müasir İncəsənət Mərkəzinin
xüsusi layihəsində və, nəhayət, 2006-cı ildə İspaniyanın Madrid
şəhərində təşkil olunan "Layihə otaqları-ARCO" tədbirində nümayiş
olunub. Şoca Azəri Nyu-York şəhərində yaşayır və fəaliyyət göstərir.
1979-cu il təvəllüdlü Rəşad Babayev öz əsərlərini yaradarkən inam və
işarələri geniş istifadə edən və rəngləri kəşf edərkən mücərrəd
kompozisiyaları xəlq edən rəngkar və instalyasiya ustasıdır. "Love Me,
Love Me Not" sərgisi üçün Rəşad Babayev bir çox insanın xəyalında "Dilək
Ağacı" obrazını canlandıran təbii əncir ağacını gətirməyi planlaşdırır.
Azərbaycanın Abşeron yarımadasında insanlar adətən öz arzularının çin
olması üçün əncir ağacının budaqlarına əskiləri bağlayır. Lakin Rəşad
Babayevin instalyasiyasında bu adət-ənənə tənqid olunur. Bağlanılan
əskilər çox zaman brend paltarlardan götürülür və, beləliklə, bu vərdiş
ölkədə maddiyatın hökm sürdüyünə bir daha dəlalət edir.
"Rəşad Babayevin seçilən əsərləri 55-ci Venesiya Biennalesində, 2013-cü
ildə keçirilən "Love Me, Love Me Not" sərgisində 2012-2013-cü illər
ərzində Londonda, Parisdə, Moskvada və Romada keçirilən "Bakıya Uçus"
sərgisində, 2012-ci ildə "YARAT" Müasir İncəsənət Təşkilatı tərəfindən
təşkil olunan "Commonist" və Müasir İncəsənət Muzeyində keçirilən
"Birləşən Körpülər" sərgisində nümayiş olunub.
Rəşad Babayev Bakıda yaşayır və fəaliyyət göstərir.
1977-ci ildə anadan olan Mahmud Baxşi ətrafında müşahidə etdiyi
riyakarlığa cavab olaraq, qeyri-adi, qəbul edilmiş qaydaları alt-üst
edən işlər yaradır. 2008-ci ildə yaratdığı və ictimai münasibətlərdə
mövcud olan ikiüzlü təvazökarlığı ifşa etməyə çalışdığı "Nəzərin hökmü"
əsərində hicablı manekenlər yayğın plastic gözlərə malikdir və bu
gözlərdə onların iç üzünü aşkar edən video kadrlar göstərilir.
2004-2006-cı illərdə ərsəyə gətirdiyi "İranda havanın çirklənməsi"
əsərində o, paytaxt şəhərin hava çirklənməsinin İran bayraqlarını
bürüdüyünü təsvir edir. "Love Me, Love Me Not" sərgisi üçün rəssam
regionun neftlə üzdəniraq zənginliyini təsvir edən əsəri nümayiş
etdirəcək. Bu əsərdə neft fəvvarənin suları çoxpilləli qalaylanmış
piramidaya axıdılır.
Mahmud Baxşinin yaratdığı əsərlər Londonun "Tate Modern" Sərgi Salonunun
daimi kolleksiyasında saxlanılır. Bu günədək cənab Baxşi bir çox
sərgidə, o cümlədən, 55-ci Venesiya Biennalesində, 2013-cü ildə
keçirilən "Love Me, Love Me Not" sərgisində, 2012-ci ildə Koreyada
keçirilən Art Kvancu sərgisində, 2011-ci ildə Parisdə "Galerie Thaddaeus
Ropac" Sərgi Salonunda keçirilən sərgidə, 2010-cu ildə Delfina Fondun
təşkil etdiyi sərgidə və 2008-ci ildə Londonun "The Barbican" Sərgi
Salonunda təşkil edilən sərgidə iştirak edib. Müasir İran İncəsənətinin
Sehri mükafatını qazandığına görə Mahmud Baxşi 2010-cu ilin sentyabr
ayında Londonun "Saatchi" Sərgi Salonunda fərdi sərgisini keçirtməyə
müyəssər olub. Mahmud Baxşi İranda yaşayır və yaradıcılıqla məşğul olur.
Rəssam Əli Bənisədr 1976-cı ildə doğulub. Rənglərdən və rəngkarlıq
üsullardan məharətlə istifadə edərək, Əli Bənisədr uşaqlıq xatirələrini,
sənətşünaslıqla bağlı özünəməxsus fikirləri və gündəlik həyatın
müşahidələrini kətan üzərinə keçirdir və bu zaman hərəkət, enerji və
mücərrədlikdən bəhrələnərək bəşəriyyətə xas olan və bəsirət gözü ilə
görünən təfərrüatları aşkar edir. Bənisədrin fikrincə, rəngkarlıq
dünyanı vizual cəhətdən dərk etmənin bir üsuludur və emosiyaların,
ideyaların və duyğuların bir-birinə qovuşması üçün istifadə edilən
vasitədir. Əli Bənisədrin yaratdığı əsərlər bir çox dövlət muzeylərinin
kolleksiyalarında, o cümlədən, Nyu-Yorkun "Metropolitan" İncəsənət
Muzeyində, Los-Anceles Müasir İncəsənət Muzeyində, "Saatchi" Sərgi
Salonunda, Londonda yerləşən Britaniya Muzeyində və Zaltsburqun "Museum
der Moderne" muzeyində saxlanılır.
Rəssamın ərsəyə gətirdiyi əsərlər 55-ci Venesiya Biennalesində, 2013-cü
ildə keçirilən "Love Me, Love Me Not" sərgisində, 2012-ci ildə
Zaltsburqun "Galerie Thaddaeus Ropac" Sərgi Salonunda, 2012-ci ildə
Dubayın "Green Art" Sərgi Salonunda keçirilən tədbirdə, 2011-ci ildə
Nyu-Yorkun "Lesli Tonkonovun Əsərləri" Sərgi Salonunda, 2011-ci ildə
Haaqanın "Gemente" Muzeyində və 2009-cu ildə Londonun "Saatchi" Sərgi
Salonunda nümayiş olunub.
Əli Bənisədr Tehranda anadan olub, hazl-hazırda Nyu-Yorkda yaşayır və işləyir.
1976-ci il təvəllüdlü Əli Həsənov rəssam, musiqiçi və rejissordur.
Hazırda o, hər üç sahədə fəaliyyət göstərir və onun ən tanınmış əsəri
1922-ci ildə avanqard janrında əsərlər yaradan rus bəstəkarı Arseniy
Avraamovun ilk dəfə olaraq Bakıda səsləndirdiyi "Dəniz Pərilərinin
Simfoniyası" təsiri altında 2012-ci ildə həyata keçirdiyi "Arsenium"
layihəsidir. Bu hadisənin yaddaşlarda həkk olunması üçün Həsənov
layihədə animasiyanı və musiqi akkompanementi istifadə edir; layihənin
özü gəmi tərsanəsində xorun və nəfəsli alətlər orkestrinin müşayiəti ilə
həyata keçirilir.
Əli Həsənov Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət İnstitutunu bitirib və Bakı
Beynəlxalq Kino Məktəbinin məzunudur. O, Azərbaycanı 52-ci Venesiya
Biennalesində təmsil edib. Bundan başqa, o, 55-ci Venesiya
Biennalesində, 2013-cü ildə təşkil olunan "Love Me, Love Me Not"
sərgisində, 2012-2013-cü ildə Londonda, Parisdə, Moskvada və Romada
təşkil olunan "Bakıya Uçuş" sərgisində, 2011-ci ildə Moskvanın Müasir
İncəsənətinin Milli Mərkəzində təşkil olunan tədbirdə, 2009-cu ildə
İstanbulun "Deop" Sərgi Salonunda təşkil olunan sərgidə, 2009-cu ildə
Moskvanın "Mars" Sərgi Salonunda təşkil olunan sərgidə və, nəhayət,
2006-cı ildə Moskvanın Müasir İncəsənətinin Milli Mərkəzində təşkil
olunan sərgidə iştirak edib. O, həmçinin, "PG Large Used Project" musiqi
qrupun təsisçisi və rəhbəridir.
Əli Həsənov Bakıda yaşayır və fəaliyyət göstərir.
1978-ci il təvəllüdlü Orxan Hüseynov videoçəkilişlərdən, kompüter
çapından və plastik heykəllərdən bəhrələnərək, şən və özünəməxsus
əsərlər yaradır. Pleksiqlaz və kompüterdə yaradılan surətlərin köməyi
ilə o, ilk baxışda bəsit görsənən, lakin neft zənginliyi, siyasi
hakimiyyət və ya dini yerlərə ziyarət kimi mövzuları əhatə edən məsum
şəkillər yaradır.
Orxan Hüseynov 1995-ci ildə Əzimzadə adına Dövlət İncəsənət Kollecini,
1999-cu ildə isə Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət və İncəsənət İnstitutunu
bitirib, sonra da Bakıda yerləşən Azərbaycan Dövlət Təsviri İncəsənət
Akademiyasının magistraturasında oxuyub. O, Azərbaycanı 52-ci Venesiya
Biennalesində təmsil edib. O, rəngkarlıqdan tutmuş instalyasiyalaradək
müxtəlif üslublardan istifadə edir, lakin onun yaratdığı əsərləri
Azərbaycan adət-ənənələrinə və tarixinə bağlılıq birləşdirir. Əsərləri
55-ci Venesiya Biennalesində, 2013-cü ildə keçirilən "Love Me, Love Me
Not" sərgisində, 2012-2013-cü illər ərzində Parisdə, Londonda, Moskvada
və Romada təşkil olunan "Bakıya Uçuş" sərgisində, 2012-ci ildə "YARAT"
Müasir İncəsənət Təşkilatı tərəfindən keçirilən "Birləşən Körpülər"
sərgisində və Bakının Müasir İncəsənət Muzeyində təşkil olunan sərgidə
nümayiş olunub.
Orxan Hüseynov Bakıda yaşayır və fəaliyyət göstərir.
1984-cü il təvəllüdlü Sitara İbrahimova əsasən fotoşəkillərlə
işləyir, bəzən isə, səs- və videoyazmadan da istifadə edir. Əsərlərini
yaradarkən o, bir çox obyektləri, missal üçün, gündəlik səfər etdiyimiz
yerləri və ya müharibən qayıtmayan insanlardan qalan əşyaları nəzərdən
keçirir. O, həm təsiredici portretləri, həm də nəzarətsiz buraxılmış və
ya tərk edilmiş ərazilərin şəkillərini yaradır, və hər yaratdığı əsər
tamaşaçıda yeni suallar doğurur. Sitara İbrahimovanın "Kənarda" adlı
əsərində tarixi və kollektiv yaddaş anılır və siyasi və ya coğrafi
hüdüdlardan kənar yaşayan insanların taleyi haqqında bəhs edilir. Onun
surətlərində insan mimikası və duruşu, bəzən isə fraqmentlər və ya
yoxluq vasitəsilə emosional məsələlər üzə çıxır. Sitara İbrahimovanın
yaratdığı kompozisiyalar gündəlik həyatı təsvir edən və tamaşaçını hər
bir gördüyü dramatik şəkil haqqında hekayə qoşmağa vadar edən əzabkeş
anları əhatə edir. Bu sərgi üçün seçilən şəkillər silsiləsi Qarabağ
regionu ilə bağlı tarixi və kollektiv yaddaşı əks etdirən çağırışları və
mürəkkəbliyi təsvir etməyə və bildirməyə çalışır. Şəkillər silsiləsində
hazırda tamamilə tərk olunmuş və müxtəlif siyasi, mədəni və sosial
qrupların kəsişdiyi məkanda yerləşən şəhərin görüntüləri təsvir olunur.
Sitara İbrahimova 2004-cü ildə Bakı Dövlət Universitetinin psixologiya
fakültəsini bakalavr dərəcəsi ilə bitirib, sonra isə 2010-cu ildə Praqa
Universitetinin Kino və Televiziya fakültəsini "fotoçəkiliş" ixtisası
üzrə qurtarıb. Onun əsərləri 2012-ci ildə "YARAT" Müasir İncəsənət
Təşkilatı tərəfindən keçirilən "Commonist" sərgisində, 2011-ci ildə
Çexiyanın Praqa şəhərində təşkil olunan "USSR Remix" sərgisində, habelə
2010-cu ildə Tbilisidə keçirilən 7-ci Fotoşəkil Festivalında nümayiş
olunub. O, həmçinin, 55-ci Venesiya Biennalesində və 2013-cü ildə
keçirilən "Love Me, Love Me Not" sərgisində də iştirak edib.
Sitara İbrahimova Bakıda yaşayır və fəaliyyət göstərir.
1982-ci il təvəllüdlü Aida Mahmudova rəssam və "YARAT" Müasir
İncəsənət Təşkilatın təsisçisidir. O, multimediya heykəllərinin və
instalyasiyaların yaradılması və rəngkarlıq sahələrində çalışır; onun
ərsəyə gətirdiyi işlərin çoxu məxsusi bir məkanla xatirələri və
duyğuları yaddaşda canlandırır. Aida Mahmudovanın maraq dairəsinə
müstəqillik əldə edəndən sonra Azərbaycanın sürətlə müasirləşməsi
məsələləri də daxildir; onun çəkdiyi rəsmlərdə özünün "toxunulmamış yer"
adlandırdığı Bakının kənarında yerləşən baxımsız və boş ərazilər təsvir
olunur. Aida Mahmudovanın yaratdığı "Yenidən istifadə olunan"
("Recycled") adlı ictimai incəsənət əsəri hazırda Bakı Kukla Teatrının
yaxınlığında qurulub və xanım rəssamın yaşadığı evinin qarşısında
vaxtilə yerləşən gözəl binanın pəncərələrindən işlənib. Həmin bina
sökülən zaman Aida binanın pəncərələrini almaq qərarına gəldi və bir
neçə il sonra o pəncərələrin qalıqlarından incəsənət əsəri yaratmağa
müvəffəq olub. Xanım rəssam Londonda yerləşən "Central Saint Martins"
Kollecini "təsviri incəsənət" ixtisası üzrə bitirib. Bakıda və Tsürixda
keçiriləcək fərdi sərgilərdə iştirak etməyi planlaşdırır və artıq
2012-ci ildə Bakıda təşkil olunan "Phillips de Pury" sərgisində işləri
ilə təmsil olunub. 2011-ci ildə Aida Mahmudova "YARAT" Müasir İncəsənət
Təşkilatını təsis edib. Onun seçilən əsərləri 55-ci Venesiya
Biennalesində, 2013-cü ildə keçirilən "Love Me, Love Me Not" sərgisində,
2012-2013-cü illər ərzində Parisdə, Londonda, Moskvada və Romada təşkil
olunan "Bakıya Uçuş" sərgisində, 2012-ci ildə "YARAT" Müasir İncəsənət
Təşkilatının keçirdiyi "Birləşən Körpülər" və Bakı Müasir İncəsənət
Muzeyində təşkil olunan sərgidə nümayiş olunub.
Aida Mahmudova Bakıda və Londonda yaşayır və fəaliyyət göstərir.
1983-cü ildə doğulan Taus Maxaçeva formalaşmaqda olan regionları
(Dağıstan, Rusiyanın Qafqaz bölgəsi) və xalqları, habelə məkanları və bu
məkanlar üçün səciyyəvi olan davranış qaydalarını kəşf etməyə çalışan
bir rəssamdır. Taus Maxaçevanın yaratdığı əsərlərdə Vətən həsrəti və
tənhalıq mövzuları sezilir, bəzi işlərində isə kişilik və ya SSRİ-də
hökm sürən cah-calala qarşı meyl məsələləri qaldırılır. Onun əvvələr
çəkdiyi filmlərdə doğulduğu bölgədə yayılan kişiliklə bağlı oyunlar
(itlərin döyüşləri, avtomobil yarışları) ifşa olunur. "Love Me, Love Me
Not" sərgisi üçün Taus Maxaçeva Böyük İpək yolunda yerləşən tərk edilmiş
şəhər Qamsutl haqqında eyni adlı filmi təqdim edəcək. Filmdə çəkilmiş
baş qəhrəman rəqs edərək hazırda qismən tərk edilmiş şəhərin
görüntülərini tamaşaçının nəzərinə çatdırır.
Xanım rəssamın bu günədək ərsəyə gətirdiyi əsərlər 55-ci Venesiya
Biennalesində, 2013-cü ildə keçirilən "Love Me, Love Me Not" sərgisində,
2012-ci ildə Liverpul Biennalesində, 2011-ci ildə 4-cü Bakı Beynəlxalq
Biennalesi çərçivəsində təşkil olunan "Alüminium" sərgisində, 2011-ci
ildə Milanın "İmpronte" Müasir İncəsənət Sərgi Salonunda təşkil olunan
sərgidə və 2010-cu ildə Moskvanın Müasir İncəsənət Muzeyində keçirilən
sərgidə nümayiş olunub. O, təhsilini Londonun Goldsmith Kollecində alıb,
sonra isə Kral İncəsənət Kollecində oxuyub.
Taus Maxaçeva Moskva və Maxaçqala şəhərlərində yaşayır və fəaliyyət göstərir.
1963-cü il təvəllüdlü Fərhad Moşiri İranda və xarici ölkələrdə geniş
yayılmış istehlakçılıq mədəniyyətinin satirik təsviri ilə tanınır.
Əsərlərin yaradılmasında o, qeyri-adi materiallardan istifadə edir və
istər məşhur, istərsə də ənənəvi personajların surətlərindən bəhrələnir.
Bıçaqlardan və buz dispenserlərdən tutmuş Svarovski kristallarınadək
istifadə edən Fərhad Moşiri tamaşaçıların İran mədəniyyətinin
keyfiyyətcə yeni və ənənəvi stereotipləri dağıdan obrazını təqdim edir.
Dini şəkilləri komikslərlə birləşdirərək, silahı izahlı şərhlərin
edilməsi, keks formasına bənzəyən əşyaları isə tabaşirlə çəkilən
siluetlərin qabardılması üçün istifadə edərək, o, adamgüldürən
məqamlarla bədbəxtliyi izah etməyə və populyar personajları satira
atəşinə tutmağa çalışır.
Fərhad Moşiri 55-ci Venesiya Biennalesində, 2013-cü ildə keçirilən "Love
Me, Love Me Not" sərgisində, 2012-ci ildə Berlinin Martin-Qropius Bau
Muzeyində təşkil olunan "ARTandPRESS" tədbirində, 2011-ci ildə
Venesiyanın Palatso Grasi Sarayında "Fransua Pino Kolleksiyaları" Sərgi
Salonunun təşkil etdiyi "Dünya Sənə Məxsusdur" sərgisində, 2009-cu ildə
Parisin "Galerie Thaddaeus Ropac" Sərgi Salonunda Raad O Bargh
tərəfindən təşkil olunan sərgidə və Nyu-Yorkun Çelsi İncəsənət Muzeyinin
təşkil etdiyi "İranın İç üzü" adlı sərgidə və digər kollektiv
tədbirlərində iştirak edib. Fərdi sərgilərinə gəldikdə isə, o, 2012-ci
ildə Parisin "Galerie Perrotin" Sərgi Salonunda təşkil olunan "Sevinc
Atəşi" sərgisində, 2011-ci ildə Dubayın "Third Line Gallery" Sərgi
Salonunun təşkil etdiyi "Şükran" sərgisində və həmin il Dubayın Fərcam
Sərgi Salonu tərəfindən keçirilən "Sevgi hələ hər şey demək deyil"
sərgisində öz əsərlərini nümayiş etdirib.
Fərhad Moşiri Tehran və Paris şəhərlərində yaşayır və fəaliyyət göstərir.
1983-cü ildə anadan olan Fərid Rəsulov müasirlik mövzusunu izhar edən
və keçmişin görünən ünsürləri ilə əlaqəli olan instalyasiyaları,
heykəlləri, fotoşəkilləri və rəsmləri ərsəyə gətirir. O, çox zaman
yumorla qarşılanan və Azərbaycanın sürətli müasirləşməsinin rəmzi olan
ölkəyə xas olan visual ünsürlərin rəmzi mənasını öz əsərlərində inkar
edir. 55-ci Venesiya Biennalesində Fərid Rəsulovun qurduğu
instalyasiyada betonla şəbəkə (Azərbaycan memarlığında XVİİİ-XİX-cu
əsrlərdə geniş istifadə olunan və hal-hazırda yalnız Şəki şəhərində
istehsal olunan rəngli şüşə parçalardan ibarət pəncərə çərçivələri və
ağac hissələrindən yığılan və ya yalnız ştiftlərlə birləşdirilən
fiqurlar) bir-birinə qovuşur. Sadə tərkibli sementi naxışlı rəngli şüşə
hissəcikləri ilə birləşdirərək, rəssam yeni ilə köhnənin, keçmişlə
indiki zamanın, xalqın ənənəvi cəmiyyətindən müasirləşməyə keçidlə
qlobalizasiyanın arasında mövcud olan ziddiyyətləri vurğulayır.
Rəssam Fərid Rəsulov ilk ali təhsilini Azərbaycan Dövlət Tibb
Universitetində almışdı. Rəssam olduqdan sonra, o, Azərbaycanı 2009-cu
ildə keçirilən 53-cü Venesiya Biennalesində təmsil etmişdi. O, bir çox
sərgilərdə iştirak edib, onların sırasında 55-ci Venesiya Biennalesini,
2013-cü ildə təşkil olunan "Love Me, Love Me Not" sərgisini,
2012-2013-cü illər ərzində Parisdə, Londonda, Moskvada və Romada təşkil
olunan "Bakıya Uçuş" sərgisini, 2012-ci ildə Birləşmiş Ərəb Əmirliklərin
Şərcə şəhərində keçirilən Şərcə İslam İncəsənəti Festivalını, 2012-ci
ildə "YARAT" Müasir İncəsənət Təşkilatı tərəfindən təşkil olunan
"Commonist" sərgini, 2012-ci ildə Bakı İctimai İncəsənət Festivalını və
2009-cu ildə 53-cü Venesiya Biennalesində Azərbaycan pavilyonunun
təmsilçiliyini qeyd etmək olar.
Fərid Rəsulov Azərbaycanda yaşayır və fəaliyyət göstərir.
2006-cı ildə formalaşan "Slavyanlar və Tatarlar" qrupu Berlin
Divarından şərqə doğru və Böyük Çin Səddindən qərbə doğru yerləşən və
Avrasiya adı ilə tanınan məkanla əlaqədar mübahisə və yaxın dostluq
fraksiyasıdır. Qrup üzvləri müxtəlif incəsənət üslublarından və
istiqamətlərindən bəhrələnərək, aşağı və yüksəksəviyyəli mədəniyyət
reyestrləri ilə işləyərək, çox zaman diqqətdən yayılan Slavyanlar,
Qafqazlılar və Orta Asiyalılar arasında qarşılıqlı təsir mövzusunu
gündəmə gətirməyə çalışır. "Slavyanlar və Tatarlar" rəssamlar qrupunun
2012-ci ildə təbii ölçüdə yaratdığı "Molla Nəsrəddin-Antimodernist" adlı
heykəltəraşlıq əsəri həm də uşaqlar üçün müəyyən mənada "oyun
meydançası" rolunu oynayır. Bundan başqa, XX-ci əsrin əvvələrində
yaradılan Azərbaycanın əfsanəvi satirik personajı Molla Nəsrəddin nəinki
Qafqaz kimi mürəkkəb regionda konkret qəhrəman timsalında milli
mənliyin formalaşmasına təsir edib, o, həmçinin, həm o zaman, həm də
bügün mətbuatın gücünü nümayiş etdirməyə müvəffəq olub.
Qrup üzvlərin son illər ərzində ərsəyə gətirdiyi işlər sırasında 2011-ci
ildə yaradılan təqdirəlayiq, bənzərsiz, müstəsna iş sayıla biləcək
"Molla Nəsrəddin jurnalı", 2010-cu ildə yaradılan "Sev Məni, Sevmə Məni:
Dəyişdirilmiş Adlar", 2009-cu ildə hazırlanan "Dağları Qaçırdarkən",
2012-ci ildə yaradılan "Nə Moskva, Nə də Məkkə" və həmin il peyda olan
"Khhhhhh" kimi əsərləri qeyd etmək olar. Onların çapa hazırladığı
kitabın adı "Millətlər arasında Dostluq: Polşa Şiə Şoubiznesi"-dir.
"Slavyanlar və Tatarlar" bu günədək müxtəlif fərdi sərgilərini təşkil
edib və edəcək, o cümlədən, cari 2014-cü ildə ABŞ-ın Dallas İncəsənət
Muzeyində təşkil olunan sərgini, bu il Almaniyanın Leiptsiq şəhərinin
"GfZK" Sərgi Salonunda və Polşanın Belostok şəhərinin "Arsenal" Sərgi
Salonunda təşkil olunacaq sərgilərini, 2013-cü ildə Los-Ancelesin
"REDCAT" Mərkəzində təşkil olunan sərgini, həmin il Ştutqartın
"Kunstlerhaus" Sərgi Salonunda təşkil olunan sərgini, və 2012-ci ildə
Nyu-Yorkun Müasir İncəsənət Muzeyində təşkil olunan sərgini yada salmaq
olar. Kollektiv sərgilərinə gəldikdə isə, qrup üzvləri öz əsərlərini
2012-ci ildə 9-cu Kvancu Biennalesində, həmin il Vyananın Sezession
sərgisində və Yeni Muzey Triennalesində, 2011-ci ildə "Koninklijke
Academie voor Schone Kunsten" təsisatı tərəfindən təşkil olunan sərgidə,
habelə həmin il "Tate Modern" Sərgi Salonunda, 10-cu Şərcə
Biennalesində və 3-cü Fessaloniki Biennalesində nümayiş edib
Kollektivin yaşayış və fəaliyyət məkanı "Avrasiyadır".
1952-ci ildə dünyaya göz açan İliko Zautaşvili rəssam və Tbilisi
Dövlət İncəsənət Akademiyasının professorudur. Daima konfranslarda
məruzələrlə çıxış edən və müxtəlif sərgilərdə visual incəsənətin
nümayəndəsi qismində iştirak edən İliko, həmçinin video və kinorejissoru
kimi də özünü doğruldub. O, Milli İncəsənət Mərkəzi və "Artaktiv
Təkamül" təşkilatı daxil olmaqla, Gürcüstan paytaxtında bir neçə vacib
mərkəzi təsis etməyə və yeni təşəbbüsləri həyata keçirməyə müvəffəq
olub. Rəssam bir çox tədbirlərdə, o cümlədən, 55-ci Venesiya
Biennalesində, 2013-cü ildə keçirilən "Love Me, Love Me Not" sərgisində,
2012-ci ildə Nampo İncəsənət Muzeyində təşkil olunan sərgidə, 2011-ci
ildə təşkil olunan Venesiya Biennalesində Palatsio Zenobio birgə tədbiri
çərçivəsində "Atlantis" sərgisində, 2010-cu ildə Gürcü Ədəbiyyatı
Muzeyində təşkil olunan sərgidə, 2009-cu ildə Hollandiyanın Kobra
Muzeyində keçirilən "Gürcüstanda Doğulan" sərgisində, həmin il
Çeçenistan Artisteriumda təşkil olunan "Fövqəladə Biennalesində" və
Varşavanın "Uyezdovski" qəsrində "Zamok" Müasir İncəsənət Mərkəzinin
təşkil etdiyi sərgidə, Fransanın Nant şəhərinin Təsviri İncəsənət
Muzeyində təşkil olunan "Tbilisiyə Səfər" sərgisində, 2008-ci ildə
Nyu-Yorkda keçirilən 2-ci Asiya Müasir İncəsənətinin Yarmarkasında,
2005-ci ildə Tbilisinin "Art Caucasus" Sərgi Salonunda təşkil olunan
"Stereotipləri Aşaraq" sərgisində və 2004-cü ildə Belçikanın Brüssel
şəhərinin Müasir İncəsənət Mərkəzinin təşkil etdiyi "Cənubi Qafqazın
Müasir Fotoşəkil Sənətinin Vəziyyəti" adlı sərgidə öz əsərlərini nümayiş
etdirməyə müvəffəq olub.
İliko Zautaşvili Gürcüstanın paytaxtı Tbilisi şəhərində yaşayır və fəaliyyət göstərir.
trend.az